ADHD en geldzaken zijn geen makkelijke combinatie. Impulsieve aankopen, vergeten facturen en het gevoel de controle kwijt te zijn, zorgen vaak voor geldstress en schaamte. In deze blog deel ik mijn eerlijke verhaal over financiële struggles als mama met ADHD – van fouten en frustraties tot kleine successen en hoopvolle plannen.

Wanneer thuisbegeleiding stopt, stopt niet alleen een hulptraject – het voelt alsof de zijwieltjes eraf gaan.In deze blog deel ik openhartig hoe het is om afscheid te nemen van een begeleiding die ons gezin twee jaar lang ondersteunde. Wat het met me deed, waarom het zo waardevol was, en hoe dubbel het voelt om nu op eigen kracht verder te gaan. Voor elke ouder die balanceert tussen trots en twijfel: je bent niet alleen.

Wat een fijne dag in Bellewaerde leek, eindigde in een pittige thuiskomst vol emoties, een crisismoment en… ongevraagd oordeel van de buren. In deze eerlijke blog neem ik je mee in hoe het is om als mama te balanceren tussen begrip, onmacht en moed. Over hoe zwaar het soms is, hoe snel anderen oordelen – en waarom mildheid, naar jezelf én anderen, zo broodnodig is.

Vaderdag wordt vaak gevierd alsof elk gezin een papa heeft. Maar in ons gezin klopt dat plaatje niet: ik ben bewust alleenstaande mama, en samen met mijn partner mama Raquel vormen we een liefdevol gezin met twee mama’s.

Laten we eerlijk zijn: met ADHD is het leven soms één grote blooper-reeks. Je gsm ligt in de kleerkast, je sleutels zijn weer spoorloos en je staat buiten… op blote voeten. 

In deze blog neem ik je mee in een emotionele gebeurtenis uit ons gezin. Wat begon als onschuldige chaos in onze tuin — met kippen, eenden en veel dierenliefde - groeide uit tot een intens moment van verdriet, loslaten en keuzes maken. Mijn zoontje met ASS raakte overstuur toen zijn geliefde kip Otje gevaar liep. En ikzelf als moeder met ADHD werd overspoeld door twijfels, schuldgevoelens en overprikkeling. Een verhaal over hoe belangrijk het is om emoties serieus te nemen, hoe ingewikkeld het kan zijn om het juiste te doen, en hoe liefde soms betekent dat je durft los te laten.

In deze eerlijke en kwetsbare blog neem ik je mee in hoe het voelt om te leven met een ADHD-brein dat overloopt. Hoe het is om als mama te willen plannen en organiseren, maar keer op keer vast te lopen in de chaos van de dag. Van het vergeten van een belangrijke therapieafspraak tot het overprikkelende proces van “even snel” boodschappen doen - alles kost energie. Deze blog gaat over schuldgevoel, zelftwijfel én de kracht die schuilt in blijven proberen. Een herkenbaar verhaal voor iedereen die zich soms tekort voelt schieten, maar elke dag opnieuw opstaat. Want jij bent niet alleen. En je bent niet minder je bent anders, en dat is ook waardevol.

Soms voel ik me als moeder met een neurodivers gezin alsof ik faal. Maar dan zijn er van die dagen waarop het wél lukt – en dat brengt niet alleen opluchting, maar ook verwarring en schuldgevoel. In deze blog neem ik je mee in een weekend vol uitdagingen, inzichten en groei. Over overprikkeling, veerkracht en het zoeken naar rust in een hoofd vol ruis. En vooral: over trots zijn op jezelf, ook als het allemaal even wankelt. Want jij doet wat je kan. En dat is genoeg

Maandag was het zover: de zon laat zich eindelijk wat vaker zien, dus de sandalen mochten weer boven komen. Samen met mijn twee kinderen en mijn mama (aka onze geweldige omie) trokken we op sandalenjacht. Of ja, dat was het plan…

Inleiding – korte samenvattingDe eerste kampdag van mijn kinderen liep compleet anders dan ik had gehoopt. Wat begon met goede bedoelingen, eindigde in chaos, stress en een knagend schuldgevoel. In deze blog neem ik je mee door die ochtend – een typisch ADHD-moment vol herkenning voor elke ouder die ooit het gevoel had tekort te schieten. Maar ook een verhaal van herstel, mildheid en opnieuw in je kracht gaan staan. Omdat zelfzorg begint met begrijpen waar dat schuldgevoel vandaan komt… en dat je het morgen anders mag doen.